Al weken is er gekwetter en gefluit van de vogels. De krokussen en narcissen hebben hun tijd in de tuin al gehad. De bloemen ontluiken, de bomen ontwaken. Het groen schiet de grond uit. Maar de zon won het nog te weinig van de wolken. Vandaag is dat anders. Op weg naar mijn praktijk voel ik de zon op mijn gezicht en word ik vrolijk van de dartelende lammetjes in de wei.
Warmte
In mijn praktijk is het nog koud. De zon is nog niet krachtig genoeg om de kilte uit het pand te verdrijven. Ik doe de verwarming toch maar aan. De mensen die bij mij komen hebben warmte nodig. Letterlijk, want verdriet maakt rillerig. En .. ook figuurlijk geef ik ze warmte. Want daar ontbreekt het in onze geïndividualiseerde maatschappij nog al eens aan. Mensen kijken te weinig naar elkaar om, zijn te veel met zichzelf bezig en zeggen juist in dit jaargetijde te snel dat je van het leven moet genieten. Mensen in rouw zijn even druk met wat anders om van het leven te genieten en hebben verschillend behoefte aan vormen van aandacht. De één wil het verhaal graag keer op keer vertellen. De ander wil graag een periode van rust zonder daardoor een contact meteen te verliezen. Maar bijna allemaal hebben ze gewoon tijd nodig.
Tijd
Tijd krijgen om te rouwen lijkt in de lente nog moeilijker te zijn dan in andere jaargetijden. Waarom? Het is net alsof het begrip voor je situatie door anderen minder wordt begrepen of zelfs minder wordt geaccepteerd in de lente. In het najaar en de winter zijn er opmerkingen als: “Het is ook een moeilijke tijd in deze tijd van het jaar. Snel donker, koud, weinig mensen buiten.” Diezelfde mensen zeggen nu: “kom op joh. Ga lekker naar buiten. Geniet van de zon. Het leven gaat voor jou verder!” Het zal je maar gezegd worden als juist voor jou de wereld stil staat, er geen besef is van de tijd, en de lente voor jou even niet van betekenis is.
Verlies, rouw en herinneringen
In mijn praktijk is er los van welk jaargetijde dan ook aandacht, tijd en ruimte voor je verlies én rouw met plaats voor verdriet en mooie herinneringen. Graag help ik je om er voor te zorgen dat je in de toekomst de zon weer kunt zien schijnen en weer besef voor tijd en jaargetijde zult krijgen. Nee, niet door te vergeten of door het verlies de, clichématige, ‘plek te geven’. Maar door het verlies juist te accepteren als onderdeel van je veranderde zelf. Je zult straks weer genieten van de lente omdat je weet hoe je de herinneringen kunt koesteren, dingen kunt vergeven en accepteren en hebt leren omgaan met de emoties die met het verlies zijn meegekomen. Maar op jouw eigen tijd.
Lente en troost
Bij De Afscheidspraktijk kun je zijn wie je bent, je uiten zoals je je voelt en een luisterend oor vinden. Bovenal wil ik je graag handvatten geven om niet alleen met jezelf om te gaan in dit proces van rouw, maar ook hoe je met je omgeving om kunt gaan. Dat er, overigens net als in de andere jaargetijden, dingen aan de Lente zijn die je als troost kunt ervaren….. dat geef ik je ook graag mee. Ik zal je vertellen wat de Lente je kan bieden zonder dat je daarvan meteen moet genieten. Ik zal je laten zien wat de Lente voor jou kan doen, juist terwijl je in rouw bent.
Warme groet, Karin