Symboliek

Achter mij hoor ik de motor van de pick-up. Het is een heel ander geluid dan ik gewend ben. Als ik voor een rouwstoet loop, kan ik aan de motor van de rouwauto feilloos horen of mijn tempo goed is. Nu ben ik niet zeker van mijn snelheid. Vooral niet omdat de wind zo hard is dat ik moeite heb om mijn tempo regelmatig te houden. Het is koud, de wind guur. Toch voel ik mij heel erg warm van binnen. Elke familie en elke uitvaart is voor mij bijzonder. Maar soms heeft een uitvaart iets speciaals. Zoals vandaag, door gebruik van veel symboliek.

Wij hebben net de kerk verlaten waar het tijdens het afscheid letterlijk en figuurlijk warm was. Veel samenzang, een bevlogen voorganger en beelden en teksten waardoor je de overledene herkende of, in mijn geval, leerde kennen. En dan de stoet… dwars door het dorp waar meneer zijn leven heeft opgebouwd en volbracht. Een bijzondere stoet zonder gebruik van een rouwauto. Meneer had zijn kleinzoon het palingroken geleerd en nu wordt hij op de pick-up truck van zijn kleinzoon, symbolisch naast de rookton, naar zijn laatste rustplaats gebracht. Terwijl ik rustig voorloop zie ik hoe de mensen in het dorp respectvol van de fiets stappen of de auto aan de kant zetten. In een dorp als deze is dat gelukkig nog heel gewoon om te doen. Op de kist speciale bloemen met veel riet. Symboliek, voor het buitenleven waar meneer zo van hield.

Op de begraafplaats staat de kist op het graf. Ik zet de foto erop met ernaast meneer zijn klompen, de wandelstok, zijn petje en ik steek een kaarsje aan. Terwijl ik dat doe hoor ik zijn vrouw een dankbaar “oh mooi” mompelen. Terwijl de voorganger zijn woorden spreekt zie ik dat het vlammetje, ondanks de harde wind, blijft branden en licht geeft op deze gure donkere dag. Net zoals de herinneringen licht zullen blijven geven in het leven van meneer zijn nabestaanden.